همه چیز درباره مرغ – اطلاعات جامع
مرغ‌ها پرندگانی اهلی‌شده از گونه گالینا گالینا (Gallina gallina) هستند که بیش از 10,000 سال پیش در جنوب شرق آسیا اهلی شدند. امروزه، مرغ‌ها به دو هدف اصلی پرورش داده می‌شوند: تولید تخم‌مرغ و گوشت. نژادهای مختلف مرغ‌ها برای اهداف خاصی پرورش یافته‌اند؛ برخی برای تخم‌گذاری بالا (مانند لگهورن) و برخی برای تولید گوشت (مانند کورنیش کراس).
چرخه تخم‌گذاری مرغ‌ها معمولاً از 18 تا 20 هفتگی آغاز می‌شود و در سال اول به اوج خود می‌رسد، با تولید حدود 250 تا 300 تخم‌مرغ در سال برای نژادهای تخم‌گذار. با افزایش سن، تولید تخم کاهش می‌یابد و در حدود 6 تا 7 سالگی متوقف می‌شود. عوامل محیطی مانند نور، تغذیه، و استرس نیز بر تخم‌گذاری تأثیر می‌گذارند.
چرخه زندگی مرغ از تخم تا بلوغ
چرخه زندگی chicken از تخم آغاز می‌شود. یک تخم‌مرغ بارور (در صورت وجود خروس) طی 21 روز جوجه‌کشی به جوجه تبدیل می‌شود. در 24 تا 48 ساعت اول پس از خروج از تخم، جوجه‌ها از کیسه زرده تغذیه می‌کنند و نیازی به غذا ندارند. از هفته اول، جوجه‌ها با خوراک استارتر (حاوی 20-22% پروتئین) تغذیه می‌شوند تا رشد سریع داشته باشند. تا 8 هفتگی، جوجه‌ها به مرحله پولت (نیمچه) می‌رسند و خوراک آن‌ها به نوع “پولت دولوپر” تغییر می‌کند. در 18 تا 20 هفتگی، مرغ‌ها به بلوغ می‌رسند و تخم‌گذاری آغاز می‌شود. در این مرحله، خوراک لایه‌ای (حاوی 16-18% پروتئین و کلسیم بالا) برای حمایت از تولید تخم ضروری است. مرغ‌ها معمولاً 3 تا 7 سال عمر می‌کنند، اما با مراقبت خوب می‌توانند تا 10-12 سال زندگی کنند.
چرا مرغ‌ها قُدقد می‌کنند؟ رازهای صدای مرغ
قدقد کردن مرغ‌ها یکی از شناخته‌شده‌ترین صداهای آن‌هاست و دلایل متعددی دارد. این صدا معمولاً نشانه رضایت و آرامش است؛ مرغ‌ها هنگام غذا خوردن، گردگیری، یا استراحت در محیطی امن قدقد می‌کنند. همچنین، پس از تخم‌گذاری، مرغ‌ها اغلب با قدقد کردن شادی خود را نشان می‌دهند که به “آواز تخم” معروف است. این رفتار غریزی به دوران وحشی بودن آن‌ها بازمی‌گردد، جایی که با صدا کردن، دیگر اعضای گله را از وجود غذا یا امنیت آگاه می‌کردند. علاوه بر این، قدقد کردن می‌تواند نوعی ارتباط اجتماعی باشد و به حفظ ساختار اجتماعی گله کمک کند.
معرفی نژادهای مرغ
نژادهای مرغ تنوع زیادی دارند و هر کدام برای هدفی خاص پرورش داده شده‌اند. لگهورن سفید (White Leghorn) یکی از بهترین نژادهای تخم‌گذار است که سالانه بیش از 300 تخم تولید می‌کند. رود آیلند رد (Rhode Island Red) یک نژاد دو منظوره است که 200 تا 300 تخم در سال می‌گذارد و برای گوشت نیز مناسب است.
تفاوت بین مرغ و خروس
مرغ (hen) و خروس (rooster) از نظر فیزیکی و رفتاری تفاوت‌های زیادی دارند. مرغ‌ها معمولاً جثه کوچک‌تری دارند، پرهای کم‌رنگ‌تر و دم کوتاه‌تری دارند، در حالی که خروس‌ها بزرگ‌ترند، پرهای براق و رنگارنگ دارند و دم بلندتری دارند. خروس‌ها تاج و ریش بزرگ‌تری دارند و معمولاً بانگ می‌زنند (crow) که نشانه‌ای از تسلط و محافظت از گله است. از نظر رفتاری، مرغ‌ها روی تخم‌گذاری و مراقبت از جوجه‌ها تمرکز دارند، اما خروس‌ها نقش محافظتی دارند، گله را از خطر آگاه می‌کنند و نظم را در گله حفظ می‌کنند. برخلاف باور عمومی، مرغ‌ها برای تخم‌گذاری نیازی به خروس ندارند، اما برای تولید تخم‌مرغ بارور، حضور خروس ضروری است.
تفاوت مرغ گوشتی و تخم‌گذار
مرغ‌های تخم‌گذار و گوشتی از نظر ژنتیکی و هدف پرورش تفاوت دارند. مرغ‌های تخم‌گذار مانند لگهورن برای تولید تخم‌مرغ بالا پرورش داده شده‌اند و جثه لاغرتری دارند، زیرا انرژی آن‌ها صرف تولید تخم می‌شود (250-300 تخم در سال). مرغ‌های گوشتی مانند کورنیش کراس برای رشد سریع و تولید گوشت پرورش یافته‌اند و در 6 تا 8 هفته به وزن 8 تا 12 پوند می‌رسند. این نژادها معمولاً به بلوغ جنسی نمی‌رسند و تخم نمی‌گذارند، زیرا عمر کوتاهی دارند. مرغ‌های دو منظوره مانند رود آیلند رد هم تخم می‌گذارند (200-250 تخم در سال) و هم برای گوشت مناسب‌اند، اما نه به اندازه نژادهای تخصصی.
بهترین خوراک برای مرغ‌های تخم‌گذار
مرغ‌های تخم‌گذار به خوراکی متعادل با 16-18% پروتئین و 3.8-4.5% کلسیم نیاز دارند تا تخم‌گذاری پایداری داشته باشند. خوراک لایه‌ای (layer feed) مانند Purina Layena یا Kalmbach Feeds بهترین انتخاب است، زیرا حاوی کلسیم، فسفر، و ویتامین‌های لازم برای تولید تخم و پوسته قوی است. افزودن پوسته صدف خردشده به رژیم غذایی، کلسیم اضافی فراهم می‌کند. در دوران پرریزی (molt)، باید خوراک را به نوع پر پروتئین (مانند 22% پروتئین) تغییر داد تا رشد پرها حمایت شود. آب تمیز و تازه نیز حیاتی است، زیرا تخم‌مرغ حدود 75% آب دارد و کمبود آب تولید تخم را کاهش می‌دهد.
مرغ ارگانیک چیست و چه تفاوتی دارد؟
مرغ ارگانیک به مرغ‌هایی گفته می‌شود که تحت استانداردهای خاص پرورش ارگانیک رشد می‌کنند. این استانداردها شامل دسترسی به فضای باز، تغذیه با خوراک ارگانیک (بدون استفاده از مواد شیمیایی، آفت‌کش‌ها یا GMO)، و عدم استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و هورمون‌های رشد است. مرغ‌های ارگانیک معمولاً در محیط‌هایی با تراکم کمتر پرورش می‌یابند و می‌توانند آزادانه بچرخند، خاک‌بازی کنند و رفتارهای طبیعی خود را بروز دهند. برخلاف مرغ‌های معمولی که اغلب در قفس‌های تنگ نگهداری می‌شوند، مرغ‌های ارگانیک از نظر سلامت و کیفیت گوشت و تخم‌مرغ تفاوت دارند؛ گوشت و تخم‌مرغ آن‌ها معمولاً حاوی اسیدهای چرب امگا-3 بیشتری است و پخت مرغ بریان خانگی طعم بهتری دارد. بااین‌حال، هزینه تولید ارگانیک بالاتر است و قیمت محصولات آن نیز بیشتر است.
راهکارهای جلوگیری از بیماری در مرغ‌ها
جلوگیری از بیماری در مرغ‌ها نیازمند رعایت اصول بهداشتی و بی‌امنیتی (Biosecurity) است. یکی از مهم‌ترین اقدامات، محدود کردن ورود عوامل بیماری‌زا از طریق منابع خارجی مانند پرندگان وحشی، جوندگان، و انسان‌هاست. برای این منظور، باید محیط مرغداری با تور یا موانع فیزیکی از پرندگان وحشی جدا شود و از ورود افراد غیرضروری به محل جلوگیری شود. همچنین، استفاده از حوضچه‌های ضدعفونی‌کننده پا (Footbaths) در ورودی سالن‌ها و شستن دست‌ها قبل و بعد از تماس با مرغ‌ها ضروری است.
این اقدامات می‌توانند انتقال بیماری‌هایی مانند آنفولانزای پرندگان را کاهش دهند. علاوه بر این، تمیز و خشک نگه داشتن بستر (Litter) نقش مهمی در پیشگیری از بیماری‌ها دارد. بستر خیس یا کثیف می‌تواند به رشد پاتوژن‌ها و بروز بیماری‌هایی مانند سوختگی کف پا (Footpad Dermatitis) یا تاول سینه (Breast Blisters) منجر شود.
تعویض منظم بستر و اطمینان از تهویه مناسب در سالن، رطوبت را کنترل می‌کند و از رشد باکتری‌ها جلوگیری می‌کند. همچنین، مدیریت جوندگان و حشرات از طریق تله‌گذاری و حذف منابع غذایی آن‌ها، از انتقال بیماری‌ها جلوگیری می‌کند. تغذیه مناسب و تأمین آب تمیز نیز سیستم ایمنی مرغ‌ها را تقویت می‌کند و مقاومت آن‌ها را در برابر بیماری‌ها افزایش می‌دهد.
چطور مرغ‌های خود را در برابر سرما محافظت کنیم؟
مرغ‌ها به‌طور کلی در برابر سرما مقاوم‌اند، اما دماهای بسیار پایین می‌تواند به آن‌ها آسیب بزند، به‌ویژه نژادهایی با تاج و ریش بزرگ که ممکن است دچار سرمازدگی شوند. برای محافظت از مرغ‌ها در برابر سرما، باید سالن یا لانه آن‌ها عایق‌بندی شود تا از نفوذ باد و رطوبت جلوگیری شود. استفاده از بستر خشک و ضخیم (مانند کاه یا تراشه چوب) به ضخامت حداقل 10 اینچ در زمستان، به حفظ گرما کمک می‌کند. همچنین، باید اطمینان حاصل شود که آبخوری‌ها یخ نزنند؛ استفاده از آبخوری‌های گرم‌کننده می‌تواند مفید باشد، اما باید مراقب بود که کابل‌ها در دسترس مرغ‌ها نباشند تا از آسیب جلوگیری شود.
در مناطق بسیار سرد، می‌توان از لامپ‌های گرمایی استفاده کرد، اما این لامپ‌ها باید با احتیاط نصب شوند، زیرا تجمع گردوغبار، پر، و مواد آلی روی آن‌ها می‌تواند خطر آتش‌سوزی ایجاد کند. بهتر است لامپ‌ها در ارتفاع مناسب و دور از مواد قابل‌اشتعال قرار گیرند و به‌طور منظم تمیز شوند. افزایش خوراک در زمستان نیز مهم است، زیرا مرغ‌ها برای حفظ دمای بدن خود انرژی بیشتری مصرف می‌کنند. افزودن مواد گرم‌کننده مانند بلغور جو دوسر گرم به رژیم غذایی می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا دمای بدن خود را حفظ کنند. انتخاب نژادهای مقاوم به سرما، مانند آن‌هایی که تاج کوچک‌تر دارند (مثل Wyandotte یا Australorp)، نیز می‌تواند خطر سرمازدگی را کاهش دهد.
منبع: مرغ
آخرین دیدگاه‌ها